Gedichten

Kaartrijden

Binnenkomen over talloze wegen.
Warme winkels wachten met open monden. Gevels vrijen
met toeristen voor zolang de foto duurt. Je zet geen stap
zonder wat je meezeult, Tokio huist in een Japanner,
Moskou in een Rus.

Deze hoofdstad vangt zijn panden op met grachten, in rimpels.
Tussen de overkanten haakt trottoirklets aan terrasverhalen.
Straten kunnen alles. Je met stromen fietsers als vanzelf mee
verplaatsen van Oost naar West. Hartzeer afvoeren over
het asfalt, getuigen als er valt te vieren, hoeken en puien
inkleuren met herinneringen.
Ze verdragen voetstappen van wie een moord heeft gepleegd;
je weet het niet. Hele levenswegen kruisen de jouwe
in een moment van oogcontact.

De hoofd- en dwarsstraten die je nam, hebben een plattegrond
in jou gereden. Trouw is stenen vreemd. Verdiepingen
worden verhuurd, romances ingeruild.
Pleinen omarmen aldoor passanten.

voor: Ballustrada, jg.32, 2018, nr. 1/2

Vleugelvlug

Het is een tocht geweest van enkele duizenden kilometers
waarna de vleugelvlugge zwaluwen hier aankomen

je hebt koplopers, die ons eraan herinneren dat we ze
misten en de roep ontlokken: hé daar zijn ze weer

en laatkomers, die de reis is tegengevallen met veel wind
en medetrekkers uit hun zonland naar het noordelijk halfrond

direct plakken ze hier de modder met hun spuug
onder dakbalken zoals zwervers karton spreiden onder bruggen

naar een land vliegen dat bevalt, je kroost daar grootbrengen
is behalve een flitsend feestje voor de oranjegebekte jongen

ook voor ons een troost; wij zijn teruggevonden
het rappen op de dakrand pimpt de zomer op

voor: Juni-Gedicht 2017/ School der Poëzie

Nest

Geborgenheid herinner je je als uit een vorig leven.
En in de jaren op kamers zie je minnaars binnen komen en weer wegtrekken.
Een stoet gezichten, waar je negen van de tien keer de toekomstige in vermoedt.
Tot je in een vlaag van hartewind diegene vindt in wie de nacht
vol nieuw blad schiet. Takken om je op te vangen.
Het zwaargewicht van een stam, meewiegend als het waait.
Liefde is uit niets een nest vlechten. Maar nooit wordt er zo hard gelijmd of
er raken naden los. Met onstuimige woorden een storm kalmeren.
Gewoon,in en uit vliegen.Onder twinkel van een kroon.

bij 'Liefde' van J.Slauerhoff, dichters van nu spiegelen diens verzen,

'In zijn gedichten kunnen we wonen'(uitg.Spleen, 2016)

Waailand 2

Waar hangt de wind uit, denk je soms 
Torenvalken bidden, het paren van de bergeenden is rock ‘n roll 
meeuwen poeren in de mest; bestaan is hun beroep

Ontwaakt de woei uit zijn hazenslaap van de luwte, dan is hij direct overal 
Zit fietsers achterna, helpt ritselend de zaden te verplaatsen 
neuriet onder de rompen, droogt verdrietwangen 
Stormt hij, dan stimuleert hij niets dan onrust

Laag in hun leger van riet groeien hazen op 
Er worden harten geboren, melodieën in kamers geblazen 
In het oog van de wind is alles veranderlijk

uit de voorstelling 'Waailand', met muzikant 
& beeldend kunstenaar, tijdens het festival Waailand,
op 5 & 6 mei 2018 in Pingjum

Uitzicht

wat er ook is te zien
het wordt omkaderd door het raam

in zijn oogopslag verschijnen
en verdwijnen de meeuwen

over de vensterbank heen verlang je
naar zeelucht en je gaat

op vakantie waar je gelijkvloers
leeft met het gras

terug in de stad sluimeren
de uitzichten nog op je netvlies

in de stad waar ramen
staren naar andere ramen

en alles waar je zicht op hebt
jou bewoont

uit:'Niet het moment maar het nagonzen', (Palmslag, 2014)