Gedichten

hier in de boom hunkeren takken naar hoogte
terwijl de stam hen aan de wortels bindt

hier in de boom bewonen de vogels
gratis netwerken, het groen buigt met de zon mee
er is zoveel vers gezelschap in de lente

hier in de boom staan de lippen van het blad
nooit stil, ze fluisteren als dorpelingen

wat ze meemaken: dat rijden, je verplaatsen
om steeds een ander voor je te vinden, nee

blijven staan, je data vatten in jaarringen

hier beland, nemen de ganzen
het ene na het andere perceel te grazen

hele continenten hebben ze in de veren
vet raaigras dicteerde hun trek

heel de wereld is hun weiland

miljoenen mensen stappen de nacht in
het donker als hun deken, in bootjes
in vrachtwagens over zandpaden en asfalt

door te gaan ontstaan er wegen
op veterschoenen, sneakers, sandalen

aan de zolen ligt het niet, die zijn
nooit moe, gehoorzamen na iedere grens

in : de Moanne, dec. 2019

Vleugelvlug

Het is een tocht geweest van enkele duizenden kilometers
waarna de vleugelvlugge zwaluwen hier aankomen

je hebt koplopers, die ons eraan herinneren dat we ze
misten en de roep ontlokken: hé daar zijn ze weer

en laatkomers, die de reis is tegengevallen met veel wind
en medetrekkers uit hun zonland naar het noordelijk halfrond

direct plakken ze hier de modder met hun spuug
onder dakbalken zoals zwervers karton spreiden onder bruggen

naar een land vliegen dat bevalt, je kroost daar grootbrengen
is behalve een flitsend feestje voor de oranjegebekte jongen

ook voor ons een troost; wij zijn teruggevonden
het rappen op de dakrand pimpt de zomer op

voor: Juni-Gedicht 2017/ School der Poëzie

je weet nooit waar, met wat
of wanneer je een verlies te boven komt

niet op vakantie in een Franse stad
aan een plein in het historische hart

niet op een hoogtijdag bij het eten
in een veelbelovend restaurant

je weet nooit waar of wanneer

er winst wordt losgewoeld
als bij het grondverzet een vondst

in een file, in een steeg achter
de koffie met een schuimcapuchon

of met je kar vol boodschappen
op de parkeerplaats van Auchan

ineens de maan die rimpelt
in een regenplas

Poëziekalender 2015, uitg. Van Oorschot

wat er ook is te zien
het wordt omkaderd door het raam

in zijn oogopslag verschijnen
en verdwijnen de meeuwen
over de vensterbank heen verlang je
naar zeelucht en je gaat

op vakantie waar je gelijkvloers
leeft met het gras

terug in de stad sluimeren
de uitzichten nog op je netvlies

in de stad waar ramen
staren naar andere ramen

en alles waar je zicht op hebt
jou bewoont

uit:’Niet het moment maar het nagonzen’, (Palmslag, 2014)